Balsamia polysperma Vittadini 1831

Syn. Balsamia platyspora Berk. & Broome 1844; Balsamia fragiformis Tul. & C.Tul. 1851
Poz. Syst. Helvellaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Ascomycota, Fungi

Gleba dojrzałego owocnika
Powierzchnia owocnika
Grupa dojrzałych owocników

 

CECHY MAKROSKOPOWE

Dojrzałe owocniki

 

Owocniki 1-3 cm średnicy, kuliste lub owalne w zarysie, ale na ogół z wieloma wgłębieniami i fałdami. Powierzchnia za młodu żółtawoczerwona, potem czerwono-brązowa, do bordowo-brązowej w okresie pełnej dojrzałości. Pokryta wyraźnymi brodawkami, tępymi na szczycie, piramidalnymi – brodawkowanie w młodych owocnikach czasem przybiera formę spękaliny. Gleba biała w okresie dojrzałości żółto-kremowa, na przekroju labiryntowata z przenikającymi się fałdami i pustymi komorami wewnątrz owocnika. Smak lekko słodkawy, zapach niezbyt intensywny, nieprzyjemny, chemiczny.

 

 

CECHY MIKROSKOPOWE

Zarodniki w worku

 

Perydium pseudoparenchymatyczne 80-150 μm zbudowane z grubościennych, zabarwionych na żółto-czerwono komórek o średnicy 10-40 μm. Komórki w obrębie brodawek są na ogół większe, niż komórki tworzące głębsze warstwy perydium. Worki owalne, wydłużone, czasem gruszkowate z długim trzonkiem. Średnia wielkość worków 60-120 x 30-50 μm. Worki zawsze 8-zarodnikowe z zarodnikami ułożonymi bezładnie. Parafizy długie, cylindryczne, septowane, obłe na szczycie, o średnicy 4-7 μm. Zarodniki owalne do szerokoowalnych o średniej wielkości 20-30 x 10-20 μm, Q=1,6-2,0, hialinowe, na ogół z jedną dużą kroplą tłuszczu i kilkoma małymi na biegunach zarodnika.

 

Przekrój perydium
Komórki perydium
Parafizy

SIEDLISKO

 

 

 

 

Balsamia polysperma wyrasta na glebach o bardzo zróżnicowanym pH, od gleb lekko kwaśnych do wysoko zasadowych. Mikoryzuje z większością drzew i krzewów liściastych. Wyrasta niezbyt głęboko pod powierzchnią gleby ale nigdy nie udało się stwierdzić semihypogeicznego wzrostu owocników. Wyrasta w dużych grupach liczących kilka do czasem kilkudziesięciu owocników. W warunkach polskich B. polysperma osiąga pełną dojrzałość w sierpniu-wrześniu, choć młode okazy pojawiają się już w drugiej połowie kwietnia.

WYSTĘPOWANIE

 

Balsamia polysperma jest gatunkiem pospolitym i często występującym, jednak jej stanowiska opisane w literaturze polskiej nie są zbyt liczne. Prawdopodobnie była oznaczana jak jej synonimiczne taksony B. platyspora i B. fragiformis i pod tymi nazwami taksonomicznymi opisywana. Pospolita w większości krajów Europy.

Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF 77, Czernichów k. Skawiny, Wrzesień 2007
Wyżyna Śląska – DF 02, Psary k. Tarnowskich Gór, Czerwiec 2008
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska DF 66, Babice k. Chrzanowa, Czerwiec 2009
Beskid Mały – DF 96, Koziniec k. Wadowic, Sierpień 2011
Wyżyna Śląska – DF33, Siemianowice Śląski, Lipiec 2013
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF26, Ogrodzieniec k. Zawiercia, Październik 2016
Wyżyna Krakowsko-Częstochowska – DF25, Niegowonice k. Zawiercia, Sierpień 2018

 

UWAGI

Młode owocniki

 

Bardzo podobnym gatunkiem, nie wykazującym istotnych różnic w budowie makroskopowej jest Balsamia vulgaris. Różni się inną budową zarodników. Balsamia platyspora (syn. Balsamia fragiformis) według źródeł posiada zarodniki o takiej samej budowie ale nieco szersze Q=1,6-1,9. W kolekcjach polskich zarodniki szersze, o niskim współczynniku Q, obserwowano u okazów we wczesnym okresie dojrzałości. W trakcie wzrostu zarodniki wydłużały się, by w okresie pełnej dojrzałości prezentować stosunek długość/szerokość na poziomie odpowiadającym charakterystyce B. polysperma. Można się więc przychylić do opinii autorów sugerujących synonimizację tych dwóch taksonów.

Polska nazwa gatunku to balsamka krucha.